گل و گیاه ظرافت

علف چای به آن گل راعی، هوفاریقون و گل شهناز نیز گفته می‌شود گیاهی است علفی و چندساله، فاقد کرک، در پایه چوبی با غده‌های شفاف حاوی مواد روغنـی و گـاهی بـه رنگ قرمز یا سیاه که بسته شرایط محیط از ۲۵ سانتی‌متر تا ۱ متر رشد می‌کند. در سال اول رشد رویشی دارد و خزنده است. رشد مطلوب و گلدهی از سال دوم به بعد آغاز می‌شود. ساقه‌های آن در قاعده منشعب، دارای دو خـط نسـبتاً برجسته در تمامی طول آن است و شاخه‌های متقابل و جفتی آن از یـک ریـزوم کوتاه در سطح خاک منشأ می‌گیرند. برگ‌های این گیاه قاشقی شکل، متقابل، بیضوی و نسـبتاً نیزه‌ای شـکل بـوده، دم برگ‌ها کوتاه، رگبرگ‌هایی به طول ۵/۱-۴ سانتی‌متر کامل و بدون کـرک کـه بـر روی آن‌ها نقاط کوچک و شفافی به تعداد فراوان دیده می‌شود کـه در واقـع کیسه‌های ترشی مملو از اسانس هستند و بدون دم برگ می‌باشند و دارای حفـرات فـراوان سانس هستند که نام گونه این گیاه از همـین ویژگـی بـه معنـی سوراخ‌سوراخ حاصل شده است. ولی در حقیقت سوراخ نیسـت بلکـه پـرده نـازک و شفافی است که غده‌های روغنی در کناره‌های آن قرار دارند. ریشه‌های گیاه کوتاه و به طول ۴۵-۳۰ سانتی‌متر و عرض ۴/۰-۳/۰ سانتی‌متر است. در گلبرگ‌های آن نقاط ریز با خطوط تیره‌ای مشاهده می‌شود کـه غده‌های ترشحی می‌باشند. محتوای غده‌ها شیره‌ای به رنگ قرمز مایل به قهوه‌ای است. گل‌های آن زردرنگ به قطر ۲۰-۲۵ سانتی‌متر بوده و از پنج کاسـبرگ سـبز و ۵ گلبرگ زرد طلایی به‌صورت آزاد (نیزه‌ای شکل) تشکیل شده است. گل آن کمی معطر و دارای بویی شبیه صمغ صنوبر است. گل‌ها خود لقـاح، متقارن، خامه‌ای طویل و دارای دانه‌های گرده فراوان هستند به همین دلیل حشرات را به‌سوی خود جذب می‌کنند. در زمانی که بساک ها شکافته می‌شوند با کلاله تماس ندارند زیرا در یک سطح نمی‌باشند بنـابراین در ایـن مرحلـه گرده‌افشانی وابسته به حشرات است که جلب گل‌ها می‌شوند بعد از گل دادن گلبرگ‌ها و پرچم‌ها به‌طرف داخل گل کشیده می‌شوند و در آن موقع که بساک ها پوشیده از دانه‌های گرده هستند با کلاله تماس پیدا می‌کنند. پرچم‌ها زیـاد، پنج دسته‌ای، جدا، مقابل گلبرگ‌ها است.

مایعی که از گل‌ها خارج می‌گردد قرمز بوده و بر روی پوست اثر آبی- بنفش بر جای می‌گذارد. میـوه به‌صورت کپسول ۳ خانه است که بذور تیره‌رنگ در آن قرار دارد و طول آن‌ها حـدود ۱ میلی‌متر بـوده و فاقـد آندوسـپرم می‌باشند. وزن هزار دانه آن ۳/۰-۱۵/۰ گرم است. زمان گل‌دهی اواخر اردیبهشت تا اواخر مهرماه و زمان برداشت سرشاخه‌ها خرداد تا تیرماه است. این گیاه نیازمند تابش مناسب نور خورشید است. خاک‌های غنی از مواد غذایی و رطوبت مناسب با بافت سبک تا متوسط و زهکش خوب را با ۶-۷=pH را می‌پسندد. نسبت به خاک‌های اسیدی و قلیایی نیز تا حدودی مقاوم است. جذب‌کننده عنصر کادمیم است و باید در خاک‌هایی کـه حـاوی بـیش از ۲۵/۰ kgsoil/mgcd هستند، پرورش یابد.

این گیاه بیشتر در مناطق خشک، مرغزارها و مراتع آفتاب‌گیر می‌روید. این گیاه بومی بریتانیا و اروپا است. علـف چای به سرما، کم‌آبی و شوری حساس است و خاک‌های دارای زهکشی را ترجیح می‌دهد. برای افزایش گلـدهی علـف چای مکان‌های آفتابی برای کشت مناسب‌تر است. علف چای گیاهی است روزبلند و حداکثر گل و ماده مؤثر آن را در اوایل تابستان تولید می‌نماید. علف چای در محدوده وسیعی از اقالیم رشد می‌کند اما برای جوانه‌زنی یا بقای گیاهچه در ارتفاع بیش از ۱۵۰۰ متر بـه علت سرما، رشد محدودی پیدا می‌کند. این گیاه در صفر درجه سانتی‌گراد شروع به رشد می‌کند، در منـاطق معتـدل رشد مطلوبی دارد و گرمای بیش‌ازحد رشد آن را مختل می‌کند.

اثر رطوبت بارندگی زیاد باعث کاهش هـوای خـاک و شستشـوی عناصـر غـذایی می‌گردد کـه بـرای علف چای مناسـب نیست. بهترین رشد علف چای را ارتفاع ۶۰۰ متر و بارندگی بیش از ۷۶۰ میلی‌متر عنوان نموده است. اثر خاک علف چای به EC و PH خاک و آب حساس است درحالی‌که در محدوده‌های وسیعی از خاک‌ها رشد می‌کند ولـی بهترین رشد را در خاک‌های سبک و عمیق دارد. رشد مطلوب این گیاه در خاک‌هایی با حاصل خیـزی زیـاد تـا کـم بـا زهکش خوب است و بهترین PH حدود ۶٫۶، بهترین EC خاک و آب حدود ۲۰۰۰ میکروموس است. مواد و عناصر غذایی موردنیاز مقدار ۶۰ کیلوگرم ازت، ۸۰ کیلوگرم و فسفر ۱۲۰ کیلوگرم پتاس است. مقادیر مختلف کودهای شیمیایی NPK براثر جذب عناصر غذایی در صورت برداشت گیاه به اندازه ۲۰ تـن در هر هکتار به ترتیب ۱۱۹,۴۰,۱۰۵ کیلوگرم پیشنهاد شده است. دادن کود دامی و شیمیایی زیاد سبب شـیوع آفـات در این گیاه می‌شود.

قسمت‌های مورداستفاده

سرشاخه‌های گل‌دار تازه یا خشک شده گیاه سرشاخه‌ها را باید در زمان گلدهی از گیاه چید. در این هنگام طعم آن تلخ، کمی قابض و به‌طور ملایم شور است. اگـر در بین انگشتان فشرده و له شود، بوی معطر و رزینی از آن استشمام می‌شود. برای منظورهای درمانی گل را باید زمانی از گیاه جدا کرد که در حال طراوت یعنی قبل از پلاسیده شدن باشند.

کاشت

تکثیر این گیاه عمدتاً توسط بذر در بهار، تقسیم اندام زیرزمینی (ریشه راست) در پاییز و گـاه توسـط قلمـه سـاقه صورت می‌گیرد. ولی جهت تکثیر در سطح وسیع از بذر علف چای استفاده می‌شود. بذور ریز این گیاه را بایستی در عمق کم کشت نمود زیرا به دلیل کوچک بودن به کشت عمیق حساس هستند. معمولاً از کشت غیرمستقیم بذور استفاده می‌شود. در اواخر زمستان، بذرهای داخل خزانه، در پیت و بدون پوشش روی بستر کشـت می‌شوند. بـذرها در ۱۰-۲۸ روز جوانه می‌زنند. هنگامی‌که نشاها به ارتفاع ۱۰-۱۵ سانتی‌متر رسیدند می‌توان آن‌ها را به مزرعه منتقل کـرد. ایـن عمـل باید بلافاصله بعد از مساعد شدن هوا و رفع یخبندان صورت گیرد که به‌طور معمول مدت‌زمان لازم جهت انتقال نشـا از خزانـه بـه زمین اصلی ۴۵-۶۰ روز به طول می‌انجامد. فاصله ۳۰-۴۰ سانتی‌متری گیاهان از یکـدیگر بالاترین عملکرد را داشته است.

مراقبت و نگهداری

علف چای در مرحله خزانه به گیاه انگلی سس حساس و در ایـن مـورد بایـد بسیار مراقب بود و از بذور مرغوب استفاده کرد است. بسته به اقلیم و میزان گرمای هوا آبیاری، به‌صورت منظم به روش‌های سنتی بین ۷-۱۰ روز یک‌بار یا به‌صورت قطره‌ای برای این گیاه مناسب است. البته لازم به ذکر است که حدوداً یـک ماه پس از کاشت علف چای، این گیاه به میزان آب زیادی نیاز داشته و رطوبت خاک باید دائماً حفظ شود. مبارزه با آفات و امراض موجود در منطقه با روش‌های توصیه‌شده و دفـع علف‌های هرز در مراحل اول (قبل از کاشت و اوایل رویش) باید انجام شود.

برداشت

برداشت این گیاه در زمانی است که ۵۰ تا ۸۰ درصد گل‌ها باز شده‌اند یعنی در اواخر خرداد یا ابتدای تیرماه و ایـن عمل شامل قطع پیکره رویشی این گیاه از نزدیکی سطح زمین (۱۰-۲۰ سانتی‌متر بالای طوقه) است. برداشـت در حدود ۳-۴ بار به فاصله ۳-۵ روز تکرار شود، در طول سال می‌توان ۲ بار پیکر رویشی آن را برداشت کـرد. برداشـت در یک روز آفتابی صورت گرفته و محصول را بایستی به‌سرعت در محلی تاریک خشک نمود. سرشاخه‌های گل‌دار گیاه را باید بعد از برداشت به‌سرعت خشک کرد. برای این منظور می‌توان پـس از برداشـت در یک روز آفتابی آن‌ها را در سایه و محلی که هوا جریان داشته باشد و نور مستقیم خورشید به محصول نتابد پهن نموده یا در خشک‌کن استاندارد که دمای آن ۳۵-۴۵ درجه سانتی‌گراد است خشک کرد. در این حالت مـاده مؤثر گیـاه در زمان خشک شدن محفوظ می‌ماند. سپس آن‌ها را در گونی‌های کنفی و بهداشتی در انبار خنک نگهداری می‌نمایند. عملکرد این گیاه برای گیاهان تازه ۱۴-۱۶ تن در هکتار و ۲۰۰۰-۲۵۰۰ کیلوگرم ماده خشک در هکتار است کـه حداکثر عملکرد در سال سوم خواهد بود و بعد از سال چهارم عملکرد آن کاهش می‌یابد. اگر هدف برداشت، بـذر، باشـد باید هنگام رسیدن بوته‌ها که رنگ کپسول خاکی‌رنگ شدند اقدام به برداشت سرشاخه‌ها و جداسازی بذر نمود.

خواص

علف چای گرفتگی صدا را باز می‌کند و خلط‌آور است.

برای درمان مرض کزاز به کار می‌رود.

درمان‌کننده اسهال و اسهال خونی است.

از خواص علف چای درمان ضعف جنسی است.

علف چای برای درمان درد دنبالچه بهترین دارو است.

این گیاه ضد کرم معده و روده، ادرارآور و قاعده آور است.

علف چای درمان‌کننده مننژیت است.

علف چای برای درمان فلج به کار می‌رود.

از خواص گیاه هوفاریقون درمان زخم‌های عمیق، متعفن و التهابات پوستی است به این منظور برگ گیاه علف چای را بکوبید و یا روغن حاصل از گل این گیاه را روی محل زخم قرار دهید.

ماده قرمزرنگی که در برگ‌های علف چای وجود دارد و با فشار دادن برگ‌ها از آن خارج می‌شود، برای التیام زخم‌ها و درمان سوختگی به کار می‌رود.

از دیگر خواص هوفاریقون درمان بی‌خوابی، سیاه‌سرفه و مننژیت است.

دمنوش علف چای برای درمان افسردگی مفید است.

یکی از مهم‌ترین خواص علف چای تقویت سیستم ایمنی بدن و از بین بردن ویروس‌ها از جمله ویروس ایدز است. طبق آخرین تحقیقات علف چای می‌تواند ویروس‌ها را از بین ببرد. مدتی است که بیماران مبتلا به ایدز از این گیاه استفاده می‌کنند که سیستم دفاعی بدن آن‌ها را تقویت و علائم بیماری را تخفیف می‌دهد.

مضرات هوفاریقون

تحقیقات دانشمندان نشان داده مصرف گیاه علف چای برای انسان درصورتی‌که در حد مجاز توصیه‌شده مصرف شود ایجاد عوارض پوستی نمی‌کند، مگر افرادی که دارای پوستی حساس باشند، لذا اشخاصی که نیاز به استفاده از خواص علف چای داشته و از این گیاه استفاده می‌کنند، باید حتی‌الامکان دور از تابش اشعه آفتاب باشند. قرار گرفتن پوست در معرض آفتاب پس از مصرف خوراکی این گیاه، ممکن است منجر به آسیب پوستی و درماتیت شود. در هوای مرطوب و آفتابی هرس کردن گیاه و چیدن برگ و گل باعث درماتیت تماسی می‌شود. علف چای با غذاهای دارای مقادیر زیاد تریپتامین مانند پنیر، داروی فلوکستین، مهارکننده MAO، داروهای ضد ایدز، داروهای قلبی حاوی دیگوگسین بهتر است مصرف نشود، چون ممکن است مقدار کمی اثرات آن‌ها را کاهش دهد.

فلفل یکی از پرمصرف‌ترین ادویه‌ها در آشپزی و خانه‌داری است. در این مقاله قصد داریم شما را با انواع فلفل و کاربردهای آن در آشپزی آشنا کنیم. فلفل سیاه، سفید، قرمز و سبز، همه از یک گیاه تهیه می‌شوند. رنگ ‌فلفل به زمان برداشت و شیوه عمل آوردن آن بستگی دارد. فلفل فواید زیادی دارد. مصرف فلفل سیستم هاضمه را تقویت می‌کند و به گردش خون سرعت می‌بخشد. کاشت فلفل به‌تدریج در کشورهای نزدیک به منطقه مالابار هم که آب و هوای مشابهی دارند رایج شده، از جمله سریلانکا، مالزی، اندونزی و تایلند. در حال حاضر صادرکنندگان جدیدی مانند ویتنام و برزیل به جمع این کشورها پیوسته‌اند. فلفل پیش از بسته‌بندی باید ابتدا از ساق و برگ و گرد و خاک جدا شود. فلفل پس از خشک شدن در رنگ‌های سیاه، قرمز و سفید یافت می‌شود. انواع فلفل متناسب با کیفیت و رنگ و بو، قیمت‌های متفاوتی دارند.

خواص فلفل

فلفل پرزهای چشایی را تحریک می‌کند و پیامی ‌به معده می‌فرستد که باعث ترشح اسید هیدروکلوریک و در نتیجه هضم بهتر غذا می‌شود. اسید هیدروکلوریک برای هضم پروتئین‌ها و دیگر مواد غذایی در معده ضروری است. هنگامی‌که مقدار اسید هیدروکلوریک بدن کافی نباشد، غذا به مدت طولانی در معده باقی می‌ماند که منجر به سوءهاضمه می‌شود. به‌علاوه، فلفل تعرق و ادرار را افزایش می‌دهد. فلفل همچنین اثرات مفید آنتی‌اکسیدان و آنتی باکتریال مؤثر را در خود نشان داده است.

سیاه، سفید، قرمز، سبز

رنگ فلفل به زمان برداشت و شیوه عمل آوردن آن بستگی دارد. رایج‌ترین نوع فلفل، فلفل سیاه است که برای آن باید میوه‌های فلفل را زمانی چید که نارس و رنگشان هنوز سبز است. دانه‌ها در جریان تخمیر و خشک شدن چروکیده و سیاه رنگ می‌شوند. دیگر نوع متداول، فلفل سفید است. برای به دست آوردن فلفل سفید، دانه‌ها هنگام برداشت باید کاملاً رسیده و به رنگ کبود متمایل به قرمز تیره باشند. دانه‌ها را در آب قرار می‌دهند تا خیس بخورند. سپس تنها مغز دانه‌ها باقی می‌مانند که در جریان خشک شدن رنگ سفید متمایل به زرد پیدا می‌کنند.

فلفل قرمز نیز از میوه‌های کاملاً رسیده گیاه فلفل به دست می‌آید، با این تفاوت که فرایند خشک کردن دانه‌ها باید سریع انجام گیرد. محصول نادرتر این گیاه فلفل سبز است. برای تهیه آن دانه‌های فلفل به‌صورت زرد و نارس برداشت می‌شوند و سپس باید در معرض نمک یا سرکه قرار گیرند تا از تخمیر شدن آن‌ها جلوگیری شود. گونه‌های مختلف فلفل علاوه بر رنگ در عطروطعم و همین‌طور درجه تندی هم تفاوت‌هایی با هم دارند. فلفل‌های سیاه و سبز معطرتر از فلفل سفید هستند. اما فلفل سفید تندتر از انواع دیگر است و معمولاً برای تهیه سس ماهی استفاده می‌شود. فلفل سبز برای تهیه سس غذاهای کبابی کاربرد دارد. دانه‌های فلفل سبز را معمولاً نمی‌سایند. فلفل قرمز هم تند و هم دارای طعم شیرین ملایمی است و مانند فلفل سیاه هنگام پخت گوشت قرمز از آن‌ها استفاده می‌شود.

کاربردهای مختلف فلفل در آشپزی

برخلاف اینکه نام هر سه نوع مورد نام برده شده فلفل می‌باشد، اما خواص و کاربردهای آن‌ها یکسان نیست و متفاوت با یکدیگر هستند.

فلفل سفید

این گونه از فلفل، زمانی به دست می‌آید که پوست بیرونی دانه‌ها بر اثر تابش نور خورشید خشک و باز شود. دانه‌های سفید درون این پوست‌ها، فلفل سفید است. فلفل سفید، عطروطعم ماندگاری ندارد و پس از گذشت زمان به سرعت رایحه آن از بین خواهد رفت. به دلیل رنگ سفید این فلفل، بهتر است در غذاهایی از آن استفاده کنید که بخواهید رنگ یک دستی داشته باشند و دانه‌های فلفل در آن مشخص نباشند؛ مانند تهیه سس سفید و یا پوره سیب زمینی.

فلفل سیاه

فراوان‌ترین نوع از فلفل که در دسترس است، فلفل سیاه است. این فلفل به‌طور طبیعی از لایه بیرونی که توسط تابش نور خورشید به رنگ سیاه در آمده، به دست می‌آید. عطر آن بسیار بیشتر از فلفل سفید است. همچنین ترکیب اجزای درون آن فواید زیادی برای سلامتی دارد. فلفل سیاه می‌تواند در مدت زمان طولانی‌تری تازه بماند، بدون اینکه از خاصیت و عطروطعم آن کم شود. استفاده از فلفل سیاه به جای سفید در وعده‌های غذایی، به دلیل برتری عطر و ماندگاری بیشتر، رایج‌تر است.

فلفل قرمز

فرآیند ساخته شدن فلفل قرمز با دو گونه قبلی به کلی متفاوت است. این فلفل از ماده Capsicum موجود در فلفل‌های چیلی به دست می‌آید. مواد موجود در فلفل‌های سفید و سیاه از نوع ماده Piperine است. حال آنکه در فلفل قرمز، این ماده متفاوت بوده و در واقع Capsicum است.

هر ۳ نوع فلفل می‌توانند هم در خواص دارویی مفید باشند و هم در طعم بخشی به غذاها؛ اما فلفل قرمز در بحث آنتی‌اکسیدان‌ها و اثرات مفیدی که بر روی سلامت دارد، بسیار قدرتمندتر از دیگر انواع است. همچنین فلفل قرمز بسیار تندتر است و طبیعت گرم آن نیز بیشتر است.

خواص فلفل دلمه‌ای

فلفل دلمه‌ای یکی از سبزی‌هایی است که به علت شکل زیبا، جنس جذاب، طعم متفاوت و رنگ‌های متنوع بسیار موردتوجه قرار دارد. این گیاه در چهار رنگ مختلف سبز، زرد، نارنجی و قرمز در بازار عرضه می‌شود. جالب است بدانید که هر کدام از این رنگ‌ها معرف خاصیت ویژه‌ای از این گیاه است.

با این که همه این فلفل‌های دلمه‌ای خواص مشابهی دارند، ولی دارای تفاوت‌های زیادی نیز هستند. فلفل دلمه‌ای به علت دارا بودن آب میان بافتی فراوان یکی از کم کالری ترین سبزی‌ها می‌باشد. با وجود اینکه فلفل دلمه‌ای سبز رنگ در میان اکثر افراد شناخته شده تر می‌باشد، اما پیگمآن‌های ایجادکننده رنگ قرمز، نارنجی و زرد خواص بسیاری دارند. از نظر طعم، فلفل دلمه‌ای سبز کمی تلخ‌تر است و فلفل‌های زرد، نارنجی و قرمز شیرین‌تر هستند و به حالت میوه‌ای بیشتر شبیه می‌باشند. فلفل دلمه‌ای گیاه تندی نیست؛ زیرا کاپسایسین که باعث طعم تندی در فلفل می‌شود، در این فلفل به مقدار بسیار ناچیزی وجود دارد.

فلفل دلمه‌ای سرشار از ویتامین‌های گروه ب مانند تیامین، ریبوفلاوین و B6 است که ویتامین‌های مؤثر در تبدیل مواد غذایی به انرژی می‌باشند. فلفل دلمه‌ای همچنین گیاهی سرشار از فیبر، پروتئین و آهن است. فیبر در غذاهای گیاهی مانند میوه‌ها، سبزی‌ها، غلات کامل و حبوبات یافت می‌شود و بدن برخلاف پروتئین، کربوهیدرات و چربی نمی‌تواند آن را هضم کند و در دستگاه گوارش با اتصال به چربی‌ها و افزایش دفع آن‌ها، موجب کاهش فشارخون و کلسترول خون می‌گردد. همچنین موجب جذب آهسته‌تر قند خون می‌شود. در نتیجه باعث می‌شود تا قند خون در حیطه نرمال ثابت بماند. از اثرات دیگر فیبر، التیام التهاب‌های ایجادشده در قسمت‌های مختلف بدن است.

فلفل دلمه‌ای سبز رنگ وقتی خیلی رسیده می‌شود به رنگ قرمز تبدیل می‌شود که رسیده‌تر، شیرین‌تر و با طعمی ملایم‌تر است. ویتامین ث و کاروتنوئیدها در حالت رسیده بیشتر هستند. هم چنین ظرفیت آنتی‌اکسیدانی در فلفل دلمه‌ای قرمزرنگ بیشتر از فلفل دلمه‌ای سبز است. به منظور تهیه فلفل دلمه‌ای قرمز، باید توجه کرد که رنگ آن روشن باشد و پوست سفتی داشته باشد. ولی فلفل‌هایی که پوست کدر و چروکیده دارند، به سمت فرآیند فساد پیش می‌روند و مواد مغذی‌شان به شدت افت می‌کند.

با وجود اینکه فلفل دلمه‌ای سبز و زرد هم منابع خوبی از ویتامین ث می‌باشند، اما فلفل دلمه‌ای قرمز بیش‌ترین میزان ویتامین ث را دارا می‌باشد. به گونه ای که دو برابر نیاز روزانه به ویتامین ث را تأمین می‌کند. ویتامین ث یک آنتی‌اکسیدان بسیار قوی می‌باشد. ویتامین ث در تسریع روند بهبود عفونت‌ها، ترمیم زخم‌ها و جراحات پوستی، تولید کلاژن موجود در غضروف‌ها و مفاصل استخوانی، تأمین سلامت استخوان‌ها و دندان‌ها و استحکام رگ‌های خونی مؤثر است.

مسئول رنگ قرمز شفاف در فلفل دلمه‌ای، لیکوپن می‌باشد که آنتی‌اکسیدان بسیار قوی است؛ و تحقیقات متعدد ثابت کرده است که لیکوپن از سرطان پروستات و بیماری‌های قلبی پیشگیری می‌کند. لیکوپن ماده‌ای است که وقتی در معرض حرارت قرار بگیرد، آزاد می‌شود. بدین منظور لازم است کمی آن را در روغن تفت داد یا کبابی کرد. فلفل دلمه‌ای قرمز ۵۵ تا ۷۵ درصد نیاز روزانه بدن به مواد مغذی موردنیاز در سلامت استخوان را تأمین می‌نماید. این مسئله به دلیل دارا بودن مقادیر فراوانی از ریزمغذی‌هایی چون: کلسیم، آهن، منیزیم، فسفر، پتاسیم و روی است که همگی، از مواد مغذی موردنیاز در استحکام و حفظ بافت استخوانی می‌باشند.

پاپریکا، ادویه‌ای برگرفته از فلفل قرمز

ادویه پاپریکا، از فلفل دلمه‌ای قرمز رنگ یا فلفل چیلی قرمز گرفته می‌شود. این ادویه به‌منظور بهبود طعم در غذاها بسیار کاربرد دارد. این ادویه سرشار از ویتامین A و نیز ویتامین ب است که ویتامینِ در تقویت نوروترانسمیترهای سیستم اعصاب و رشد و نمو سلول‌های بدن مؤثر می‌باشد.

علت رنگ سبز این فلفل دلمه‌ای، مقادیر فراوان کلروفیل در آن است که در پیوند با منیزیم است. منیزیم در بهبود حافظه و یادگیری اثرات زیادی دارد. همچنین منیزیم در جهت کاهش فشارخون مؤثر است. مقادیر فراوان B6 و منیزیم موجود در فلفل دلمه‌ای سبز، باعث کاهش اضطراب ناشی از سندرم پیش از قاعدگی می‌شود و به‌منظور بهبود علائم این سندرم مؤثر می‌باشد. فلفل دلمه‌ای سبز ویتامینِ فراوانی دارد که در بهبود عملکرد سیستم ایمنی و محافظت سلولی اثر دارد.

فلفل دلمه‌ای زرد و نارنجی، عینک آفتابی طبیعی

فلفل‌های زرد، نارنجی و قرمز منبع بسیار خوبی از کاروتنوئیدها هستند. کاروتنوئیدها گروهی از مواد شیمیایی گیاهی می‌باشند که سلامت چشم‌ها را به همراه دارند. کاروتنوئیدهای موجود در فلفل‌های دلمه‌ای عبارت‌اند از:

۱. بتاکاروتن که مسئول ایجاد رنگ نارنجی در هویج، کدو حلوایی، فلفل دلمه‌ای نارنجی و... است، در سلول‌های بینایی تبدیل به ویتامین ا می‌شود؛ که این ویتامین به‌منظور تقویت فرآیند بینایی بالأخص در نور کم کاربرد دارد. همچنین این ویتامین در بهبود عملکرد سیستم ایمنی و سلول‌های شاخی پوست مؤثر است. بتاکاروتن همچنین از آنتی‌اکسیدان‌های بسیار قوی می‌باشد که افراد را در برابر ابتلا به سرطان و بیماری‌های قلبی محافظت می‌کند.

۲. لوتئین و زآگزانتین که رنگ زرد را در زردآلو، فلفل دلمه‌ای زرد و ... ایجاد می‌کند. از مواد اصلی تشکیل دهنده ماکولای چشم می‌باشند و ماکولای چشم را از آسیب‌های ناشی از افزایش سن محافظت می‌کنند و کمبود آن‌ها آب مروارید را در پی دارد. در حقیقت فلفل دلمه‌ای زرد و نارنجی را می‌توان نوعی عینک آفتابی طبیعی برای چشم‌ها دانست.

برای خرید بذر فلفل و سایر انواع بذرها و دیگر محصولات کشاورزی به به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

گل آهار (Zinnias) از گیاهان یک ساله است که رشد بسیار سریعی دارد و گل‌های بزرگی هم تولید می‌کند. کاشت گل آهار، با رنگ‌های متنوعی که دارد، طیف زیبایی از رنگ‌ها را به باغ ارمغان می‌دهد. رایج‌ترین گل آهار، گل کوکب است که تا ۹۰ سانتی‌متر رشد می‌کند. گل آهار در رنگ‌های قرمز، نارنجی، صورتی، زرد، بنفش، سفید است. از گل‌های رنگارنگ آهار برای تزیین حاشیه‌ها استفاده می‌شود. گل‌های آهار کوچک‌تر برای تزیین حاشیه‌ها و قرار دادن در گلدان‌ها مناسب‌تر هستند. گل آهار ظریف هم برای سبدهای آویز مناسب هستند. گل آهار برای درست کردن دسته گل بسیار مناسب هستند. گل آهار از زیباترین گل‌هایی است که برای کاشت در باغچه‌ها یا نماسازی‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد. از این گل به‌عنوان گل شاخه بریده هم می‌توان استفاده نمود.

گیاه‌شناسی گل آهار

آهار یک گل یک‌ساله است و زادگاه آن مکزیک است، برگ‌های پهن و دراز و نوک تیزی دارد برگ‌های گل آهار نسبتاً خشن است. رنگ برگ‌ها کمی به خاکستری می‌زند این‌گونه زیبا دارای گونه‌های پاکوتاه و پابلند می‌باشد در هر دو مدل این گیاه گل‌ها به دو نوع گل درشت و گل ریز موجود است و تنوع زیادی در این‌گونه یافت می‌شود. گلدهی این گیاه به علت رشد سریعی که دارد از زمان کاشت تا زمان گلدهی حدود ۲ ماه زمان می‌برد گرمای تابستان گلدهی آن را متوقف نمی‌کند و مرتباً در حال گلدهی است این‌گونه گیاهی زیبا در تمام فصل تابستان و اوایل فصل پاییز گلدهی دارد.

شرایط اکولوژیک موردنیاز گل آهار

خاک

بذر گل آهار به خاکی نیاز دارد که زهکش مناسب داشته باشد. همچنین اگر مقداری کود دامی پوسیده به خاک اضافه شود، سبب بهبود خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک شده و رشد گیاه را بهبود می‌بخشد. به‌طورکلی بذر گل آهار در خاک باغچه به‌راحتی رشد می‌کند.

آبیاری

این گیاه خشک‌سالی و کم‌آبی را حتی در روزهای گرم سال تحمل می‌کند. بذر گل آهار برای رشد مطلوب به رطوبت کافی نیاز دارد ولی باید توجه داشت که هوای بسیار مرطوب و شرجی، به گیاه لطمه می‌زند.

دما

گرمای بیش‌ازحد هوا، گلدهی و قطر گل‌ها را کاهش می‌دهد و حتی می‌تواند منجر به توقف گلدهی نیز بشود. بنابراین در روزهای گرم تابستان باید بعدازظهرها در تابستان باشند.

نور

این گیاه نور مستقیم را دوست دارد. اگر نور کم باشد باعث رشد طولی گیاه و تولید ساقه‌های نازک و کاهش گلدهی می‌شود، تولید گل‌های کوچک و رنگ‌پریدگی می‌شود و اگر شدت نور بالا باشد باعث سوختگی برگ‌ها و ریزش گل‌ها می‌شود.

گونه‌های مهم گل آهار

از گونه‌های این جنس می‌توان z.angustifolia, z. haageana, z.Mexicana با گل‌های کم پر و نیمه پرپر و z.elegans را نام برد. امروزه ارقام پاکوتاه و پابلند به بازار عرضه شده که ارقام پاکوتاه آن بیشتر موردتوجه قرار گرفته است.

روش تکثیر گل آهار

تکثیر این گیاه با کشت بذر گل آهار صورت می‌گیرد. به این منظور دو راه در نظر گرفته می‌شود:

۱٫ نشاکاری: برای نشاکاری در مناطق سردسیر، بذر گل آهار را در فروردین یا اردیبهشت ماه، در خزانه می‌کارند و بعد در تیر ماه نشاکاری انجام می‌گیرد. اما در مناطق گرمسیر، انتقال در اسفند ماه صورت می‌گیرد و باعث می‌شود در مقایسه با حالت قبلی، ارتفاع و انشعابات گیاه بیشتر شده و عملکرد بذر گل آهار افزایش یابد. زمان انتقال نشا، در مرحله ۳ تا ۴ برگی است و اگر به تأخیر بیافتد، برگ‌های پایین ریزش پیدا کرده و گیاه ظاهر نامطلوبی پیدا می‌کند. این روش یک عیب دارد و آن هم زمان‌بر بودن و وقفه زیاد است. به همین دلیل اکثراً بذر گل آهار مستقیماً در محیط اصلی کشت می‌شود.

۲٫ کشت مستقیم بذر گل آهار: در این روش بذر گل آهار در اوایل بهار در زمین اصلی کشت می‌شود و از آنجای که بذر مصرفی زیادتر از حالت نشاکاری است پس حتماً باید عمل تنک کردن در مرحله ۲ تا ۳ صورت گیرد. در غیر این صورت گیاه دچار خوابیدگی می‌شود.

شرایط نگهداری گل آهار

محل کاشت بذر گل آهار باید در طول روز حداقل ۴ الی ۶ ساعت از تابش مستقیم نور خورشید برخوردار باشد، باید مراقب بود که بهترین مکان برای کاشت گیاه مکانی است که در طول روز بیشتر از ۶ ساعت نور مستقیم خورشید بیشتر نتابد زیرا همان‌طور که نور کم باعث رشد ساقه‌ها و گلدهی کم خواهد شد. آفتاب زیاد بخصوص در روزهای گرم باعث کوچک ماندن گل‌ها خواهد شد، همچنین برای آبیاری گیاه نباید اجازه داد خاک به‌طور کامل خشک شود بخصوص در ایام تابستان با گرمی هوا و افزایش دما نیاز گیاه به آب بیشتر می‌شود، البته نباید خاک گیاه همیشه غرق آب باشد که باعث پوسیدگی گیاه خواهد شد، آبیاری در فواصل زمانی مناسب باعث گلدهی بهتر گیاه خواهد شد.

گلدهی گل آهار

به علت رشد زیاد آهار، از زمان کاشت بذر گل آهار تا گلدهی آن ۱٫۵ تا ۲ ماه طول می‌کشد. گرمای تابستان گلدهی آن را متوقف نکرده و مرتب گل‌های جدیدی را می‌توان روی آن مشاهده کرد. بدین ترتیب در تمام مدت تابستان و نیمی از پاییز گلدهی دارد.z.elegans روزکوتاه اختیاری است و در روزهای کوتاه زودتر به گل می‌رود بهترین کیفیت گل آهار در روزهای کوتاه اواخر تابستان به دست می‌آید.z. angustifolia نسبت به طول روز بی‌تفاوت است.

نگهداری پس از برداشت گل آهار

زمانی که آهار به‌منظور استفاده از گل بریده آن پرورش داده می‌شود باید پس از باز شدن کامل گل و در ساعت‌های خنک روز مانند صبح یا بعدازظهر و زمانی که گیاهان عاری از رطوبت یا شبنم باشند برداشت شود. شاخه باید تا بیشترین طول برداشت شود اما تعداد گره کافی برای تولید دوباره گل بر روی گیاه باقی بماند. از آهار می‌توان برای تولید گل خشک استفاده کرد که به علت تنوع در رنگ و شکل و اندازه گل این گیاه زیاد موردتوجه قرار گرفته است. به جز رنگ قرمز و تیره و رنگ سرخابی که به حالت نامطلوبی تغییر رنگ می‌دهند دیگر رنگ‌های آهار را به‌خوبی می‌توان خشک نمود.

آفات و بیماری‌های گل آهار

از بیماری‌های مهم آهار که کشت و کار آن را محدود می‌کند سفیدک پودری (Eryziphe cichoracearum) می‌باشد. بیشترین آلودگی در اواخر تابستان و اوایل پائیز رخ می‌دهد. استفاده از قارچ‌کش به‌صورت پیشگیرانه می‌تواند در کنترل آن مؤثر باشد. Z. angustifolia به سفیدک مقاوم است.

قارچ‌های پینیوم و فیتوفتورا باعث پوسیدگی ریشه این گیاه شوند که علامت آن سیاه شدن ریشه و پایین ساقه است. در شرایط زه کشی نامطلوب همراه با آبیاری زیاد این حالت بیشتر اتفاق میافتد.

استفاده از قارچ‌کش‌های اتازول یا متالاکسیل در خاک یا محلول‌پاشی گیاه با Fosetyl-Al می‌تواند در کنترل بوته میری و پوسیدگی ریشه ناشی از این قارچ‌ها مؤثر باشد. فوزاریوم و رایزوکتونیا نیز می‌تواند باعث سیاه شدن ریشه و پایین ساقه و کاهش سبز شدن بذر گل آهار، توقف رشد، زرد شدن، پژمردگی و مرگ گیاهان مسن‌تر شوند.

نکات کاربردی در رابطه با گل آهار

گل آهار به‌صورت یک ساله کاشته می‌شود. بذر گل آهار را در اردیبهشت ماه در خزانه می‌کارند و در تیر ماه آن را نشا کار می‌کنند. این گل از گیاهانی است که بذر آن مستقیماً در محل اصلی یعنی حاشیه‌های گل‌کاری کاشته می‌شود و رشد آن بسیار زیاد است

مراقبت‌های بیشتر می‌تواند شامل وجین کردن، تنک کردن اطراف بوته، آبیاری منظم در روزهای گرم تابستان و احیاناً استفاده از یک کود مایع (ماهی یک‌بار) خواهد بود.

دما زیر ۱۵ درجه سانتی‌گراد گلدهی گل آهار را کم می‌کند. دما زیر ۱۰ درجه سانتی‌گراد هم برگ‌های آن را زرد می‌کند.

اگر پوسیدگی، قارچ، پژمردگی و سفیدک‌هایی مشاهده کردید باید آبیاری را کم کنید.

آفتاب بالای ۶ ساعت و دما بالا ۳۰ درجه سانتی‌گراد باعث کوچکی گل‌ها می‌شود.

بهترین حالت گلدهی آن اواخر تابستان است چرا که کم‌کم روزهای کوتاه می‌شوند و این گیاه در واقع روزکوتاه اختیاری است.

زمان گل‌دهی آن از وسط تابستان- آخر تابستان/اوایل پاییز- وسط پاییز است.

این گیاه برای پروانه‌ها، زنبورها، مرغ‌های مگس‌خوار جذاب است.

هرس کردن ساقه جوان گل آهار، کندن گل‌های خشک شده و حذف شاخه‌های جانبی، گلدهی را افزایش می‌دهد. حذف شاخه‌های بلند هم برای مرتبی گیاه خوب است.

برای خرید بذر گل آهار و سایر گیاهان زینتی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

کود پتاس یکی از مهم‌ترین منابع تأمین عنصر پتاسیم در گیاهان محسوب می‌شود. عنصر پتاسیم نظیر سایر ریزمغذی‌ها یکی از مهم‌ترین عناصر میکرو گیاهان است. این عنصر ارزشمند بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیک گیاهان را هدایت می‌کند هرچند که در مقادیر کم موردنیاز گیاهان است. گیاهان در کمبود پتاسیم مقاومت خودشان را به تنش‌ها، آفات و بیماری‌ها از دست می‌دهند همچنین با این کمبود پتاسیم فرآیندهای مهمی نظیر تنفس سلولی، فتوسنتر، تبخیر و تعرق دچار اختلال می‌گردد. بنابراین شناخت علائم کمبود عنصر پتاسیم و رفع نیاز گیاه در اولویت برنامه تغذیه زارعین و گلخانه داران قرار خواهد گرفت.

پتاس چیست؟

پتاس نمکی غنی از پتاسیم است که از رسوبات زیرزمینی که میلیون‌ها سال پیش از تختخواب‌های دریایی تبخیر شده استخراج شده است. پتاسیم یک عنصر اساسی برای زندگی گیاهان، حیوانات و حیوانات است. اصطلاح پتاس به گروهی از مواد معدنی و مواد شیمیایی پتاسیم اطلاق می‌شود. این ترکیب، کلرید پتاسیم، یک نیروی مسلط در بازار جهانی پتاس است.

پتاسیم یک عنصر مهم است زیرا وقتی کمبود پتاسیم در خاک وجود دارد، از کود پتاس برای کمک به افزایش عملکرد محصولات زراعی و بهبود کیفیت گیاه استفاده می‌شود. پتاسیم گیاهان را از درجه حرارت شدید محافظت می‌کند. این گیاه به گیاهان در مبارزه با استرس و بیماری کمک می‌کند و از آفات مانند علف‌های هرز و حشرات جلوگیری می‌کند.

اهمیت پتاسیم در کشاورزی

پتاسیم در کشاورزی و باغداری خاک بسیار مهم است. به‌عنوان ماده تشکیل دهنده کودهای مصنوعی استفاده می‌شود. به نظر می‌رسد کود پتاس باعث افزایش عملکرد محصول، تولید غلات غنی از نشاسته و پروتئین گیاهان می‌شوند. علاوه بر این، کودهای پتاسیم ممکن است به بهبود ایمنی گیاهان نسبت به تغییرات آب‌وهوا، بیماری‌ها و نماتدها کمک کند. پتاسیم بیشتر در هیدروپونیک برای بهبود رشد ریشه و تقویت تحمل به خشکی مورداستفاده قرار می‌گیرد. همچنین ساختمان سلولز را تقویت کرده و در نتیجه مسکن را کاهش می‌دهد

کود پتاس به گیاهان در مقابل استرس، آفات و بیماری‌ها کمک می‌کند. علاوه بر نقش اساسی در فرآیندهای متابولیک گیاهان، پتاسیم، در صورت تهیه کافی، به گیاهان کمک می‌کند ترکیبات دفاعی تولید کنند که به آن‌ها در مبارزه با آفات کمک می‌کند. غلظت کافی پتاسیم در گیاهان همچنین سلول‌ها و بافت ها را سخت می‌کند، در برابر نفوذ عوامل بیماری‌زا و آفات حشرات و ترمیم هرگونه بافت آسیب دیده. تأمین منابع کافی پتاسیم به محصولات زراعی بهترین راه برای کاهش نیاز آن‌ها به درمان‌های کنترل آفات است.

پتاسیم و تغذیه متعادل گیاهان زراعی

برای به دست آوردن حداکثر پاسخ به کود پتاس، منابع کافی برای سایر مواد مغذی گیاه موردنیاز است. با این حال، چندین رابطه منحصربه‌فرد بین پتاسیم و سایر مواد مغذی وجود دارد. لقاح با پتاسیم بالا می‌تواند میزان منیزیم موجود در گیاه را کاهش دهد و ممکن است منجر به کمبود منیزیم محصولات زراعی که در خاک‌هایی تولید می‌شوند که از نظر منیزیم کم هستند، شود. این مشکل اغلب با محصولاتی که در خاک‌های شنی رشد می‌کنند، به‌ویژه در خاک‌های دشت ساحلی جنوب ایالات متحده آمریکا روبرو می‌شویم.

برعکس، محصولات زراعی که در خاک‌های منیزیم پر از منیزیم رشد می‌کنند، می‌توانند دچار کمبود پتاسیم شوند، به‌خصوص اگر خاک‌های دارای فسفر بالا و پتاسیم کم باشند. این مشکل به‌ویژه در خاک‌های دشت سیل رودخانه می سی‌سی پی شدید است. شستشوی پتاسیم در خاک‌های اسیدی و شنی ممکن است با آهک زدن خاک به pH 6.2 تا ۶٫۵ کاهش یابد. با این حال، کاربردهای زیاد سنگ آهک به خاک کم پتاسیم ممکن است کمبود پتاسیم محصولات زراعی را که در آن خاک‌ها رشد می‌کنند، القا کند.

عملکرد پتاسیم در گیاهان

پتاسیم در اصل نقش مهمی در فرآیندهای فیزیولوژیکی گیاه دارد. بنابراین برای رشد مناسب و تکثیر در گیاهان در مقادیر زیادی موردنیاز است. این ماده پس از نیتروژن بسیار مهم است زیرا مواد مغذی موردنیاز گیاهان است. همچنین به دلیل عامل مؤثر در تعدادی از فرآیندهای بیولوژیکی و شیمیایی موجود در گیاهان، ماده مغذی با کیفیت نامیده می‌شود. در اینجا دلیل پتاسیم در گیاهان مهم است:

پتاسیم تنظیم باز و بسته شدن روزنه‌ها را انجام می‌دهد بنابراین جذب دی اکسید کربن را تنظیم می‌کند بنابراین باعث افزایش فتوسنتز می‌شود.

این ماده باعث فعال شدن آنزیم‌های مهم بیوشیمیایی برای تولید آدنوزین تری فسفات می‌شود انرژی برای سایر فرایندهای شیمیایی و فیزیولوژیکی مانند دفع مواد زائد در گیاهان تأمین می‌کند.

این ماده درآب و سایر نمک‌ها در بافتهای گیاهی و سلول‌ها نقش دارد.

پتاسیم همچنین پروتئین و نشاسته را در گیاهان تسهیل می‌کند.

آنزیم‌های مسئول عملکردهای خاص را فعال می‌کند.

کود پتاسیم باعث افزایش محصول می‌شود زیرا:

رشد ریشه را افزایش داده و تحمل به خشکی را بهبود می‌بخشد.

سلولز ساخته و مسکن را کاهش می‌دهد.

حداقل ۶۰ آنزیم درگیر در رشد را فعال می‌کند.

کمک به فتوسنتز و تشکیل مواد غذایی.

به انتقال قندها و نشاسته‌ها کمک می‌کند.

غلات غنی از نشاسته تولید می‌کند.

پروتئین گیاهان را افزایش می‌دهد.

باعث حفظ تورگور، از بین رفتن آب و پژمردگی می‌شود.

به عقب ماندگی در گسترش بیماری‌های زراعی و نماتد کمک می‌کند.

جذب پتاسیم توسط محصولات زراعی:

زمان جذب پتاسیم با گیاهان مختلف متفاوت است. با این حال، گیاهان به‌طورکلی اکثر پتاسیم خود را در مرحله رشد زودرس نسبت به نیتروژن و فسفر جذب می‌کنند.

آزمایش‌های مربوط به جذب پتاسیم توسط ذرت نشان داد که ۷۰ تا ۸۰ درصد با زمان ابریشم جذب می‌شود و ۱۰۰ درصد آن نیز سه تا چهار هفته پس از ابریشم جذب می‌شود. انتقال پتاسیم از برگ و ساقه به دانه بسیار کمتر از فسفر و ازت بود. مدت زمان تشکیل دانه ظاهراً برای تأمین پتاسیم مهم نیست.

جذب پتاسیم

در دسترس بودن و جذب زیاد پتاسیم توسط گیاهان از خاک با عوامل مختلفی متفاوت است. میزان تنفس توسط گیاهان تا حد زیادی عامل تعیین‌کننده جذب مناسب و انتقال پتاسیم توسط گیاهان است. جذب آن به انرژی کافی بستگی دارد. پتاسیم نقش مهمی در محل قرارگیری مواد مغذی اساسی، آب و سایر مواد موجود در ریشه از طریق ساقه به برگ‌ها دارد. همچنین از طریق کودهایی به شکل کا ۲ او تهیه می‌شود.

بافتهای گیاهی فرم موجود در این کودها را تجزیه و تحلیل کرده و آن را به شکل زیستی بیشتری تبدیل می‌کنند. به شکل یون‌های پتاسم جذب می‌شود. این پتاسیم قابل تعویض است زیرا می‌توان آن را با سایر یون‌های مثبت (کاتیون‌ها) مانند هیدروژن، کلسیم و منیزیم جایگزین کرد. این مبادله به سرعت و به دفعات اتفاق می‌افتد. پتاسیم موجود در محلول خاک ممکن است توسط گیاه جذب شود یا با آبشویی از خاک از بین برود به‌خصوص در خاک‌های شنی و درشت.

علائم کمبود پتاسیم

پتاسیم یک عنصر بسیار متحرک در گیاه است و از بافت پیرتر به جوان‌تر منتقل می‌شود. در نتیجه، علائم کمبود کود پتاس معمولاً ابتدا در برگ‌های پایین گیاه رخ می‌دهد و با افزایش شدت کمبود، به سمت بالا پیش می‌رود. یکی از شایع‌ترین علائم کمبود پتاسیم، سوزش زرد یا شلیک (کلروز) در حاشیه برگ است.

در موارد شدید، حاشیه شاخه‌ای برگ ممکن است خارج شود. با این حال، با محصولات پهن برگ، مانند سویا و پنبه، ممکن است کل برگ ریخته شود و در نتیجه دفع زودرس محصول باشد. محصولات کمبود کود پتاس به آرامی رشد می‌کنند و دارای سیستم ریشه‌ای ضعیف نیستند. ساقه‌ها ضعیف هستند و جای دادن محصولات غلات مانند ذرت و دانه‌های کوچک متداول است.

حبوبات برای پتاسیم خاک رقیب خوبی ندارند و غالباً توسط چمنزارهای مرتع چمنزار شلوغ هستند. هنگامی که کود پتاس کافی نیست، ممکن است کشتن زمستان محصولات زراعی چند ساله مانند یونجه و علفزار رخ دهد.

انتخاب منبع مناسب پتاسیم

به منظور حفظ باروری خاک، بهبود محصول، بهبود عملکرد محصول و یا کیفیت محصول، آن‌ها یا به‌صورت مستقیم روی گیاه (شاخ و برگ) استفاده می‌شوند و یا به محلول‌های آبی اضافه می‌شوند.

اصول کاربرد کود پتاس

استفاده مؤثر از تمام مواد مغذی شامل به‌کارگیری میزان صحیح استفاده شده و گسترش یکنواخت است. این بدان معناست که باید پراکندگی کودها و پاششهای کود کالیبره شوند تا میزان مناسب کود مورداستفاده را ارائه دهند. به‌طور صحیح تنظیم شوند تا به‌طور مساوی در عرض دوره (الگوی پخش عرضی) پخش شود. الگوی گسترش طولی نیز اهمیت دارد، اما در عمل ما به تولیدکنندگان متکی هستیم.

تنظیم الگوی گسترش برای کودهای جامد با آزمایش پخش‌کننده حاصل می‌شود که توسط اپراتورهای آموزش دیده با سینی و یک برنامه رایانه‌ای انجام می‌شود. این یک کار تخصصی است و باید از اعضای طرح ملی پخش اسپایدر استفاده شود.

انواع کودهای پتاس

کود پتاس در انواع مختلف و ترکیبات گوناگون به بازار معرفی شده‌اند. وجه مشترک تمامی این کودها در حضور عنصر ارزشمند پتاسیم است. عنصر پتاسیم با عنصر کلر در ترکیب شیمیایی یک نوع از کود پتاس به نام پتاسیم کلرور همراه شده است. در ترکیباتی دیگر عنصر پتاسیم با عنصر نیتروژن یا گوگرد ترکیبات پتاسیم نیترات یا پتاسیم سولفات را تشکیل می‌دهند. درصد حضور پتاسیم در هر یک از ترکیبات بسته به فرمول شیمیایی آن ترکیب متفاوت است، شناخت ترکیبات حاوی عنصر پتاسیم موجب می‌شود که با علائم کمبود پتاسیم در هر گیاه بسته به شرایط منطقه و گیاه موردنظر چاره جویی شود.

برای خرید کود پتاس و سایر انواع کودها و دیگر محصولات کشاورزی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

شاید بتوان گفت در بین گل‌های زیبایی که از قدیم کشت آن‌ها مرسوم بوده و محبوبیت خود را از دست نداده‌اند، بعد از گل شمعدانی که تقریباً کشت آن در همه مناطق کشورمان رایج و در هر محلی چه فضای باز و چه در محیط آپارتمان می‌توان آن را کاشت و نگهداری کرد. گلی که شرایط نگهداری و کاشت آسانی دارد، اگر به‌خوبی از آن نگهداری کنید و اطلاعات کافی در زمینه پرورش آن داشته باشید. در این مقاله نحوه کاشت و نگهداری گل اطلسی را آموزش می‌دهیم.

شرایط نگهداری گل اطلسی

۱) خاک

گل اطلسی به خاک نسبتاً سنگین (رسی دارای کود کافی) با زهکش مناسب نیازمند است. اضافه کردن مقداری خاک‌برگ و کود دامی پوسیده به خاک گلدانی نیز برای کاشت و پرورش این گل در آپارتمان مناسب است. دقت کنید هر چه خاکی که برای کاشت و نگهداری گل اطلسی انتخاب می‌کنید تازه‌تر باشد، گیاه رشد بهتر خواهد داشت. بنابراین از خاکی که قبلاً در آن گلی پرورش داده‌اید برای کاشت بذر گل اطلسی استفاده نکنید.

۲) نور

گل اطلسی به نور مستقیم و فراوان آفتاب نیاز دارد ولی توصیه می‌شود در تابستان و در فضای باز، در مکان‌هایی که شدت آفتاب زیاد است سطح خاک را با کمپوست بپوشانید تا از خشک شدن زمین اطراف گل و کوتاه شدن عمر بوته‌ها جلوگیری کنید.

در محیط آپارتمان نیز بهترین مکان برای نگهداری گلدان اطلسی پنجره‌های جنوبی و آفتاب‌گیر است. به دلیل نیاز نوری زیاد این گل، کاشت آن در آپارتمان‌های کم نور غیر‌ممکن است و در مناطقی که تابستان‌های مرطوب و خنکی دارند، گل اطلسی دراز و علفی شده، تعداد گل‌های آن بسیار کم می‌شود.

۳) آبیاری

بهترین زمان برای آبیاری این گل هنگامی است که در فاصله بین دو آبیاری خاک سطحی خشک شده باشد و لازم است از ریختن آب روی گلبرگ‌ها پرهیز شود.

۴) آفات گل اطلسی و روش مبارزه با آن

گل اطلسی از گل‌های نسبتاً کم آفت محسوب می‌شود؛ ولی اگر خیلی انبوه باشد، ممکن است موردحمله شته‌ها قرار گیرد. برای این کار باید بوته‌ها را با سم‌های تماسی مانند سم مالاتیون سم‌پاشی کنید.

توجه: تماس سم با گلبرگ‌ها باعث از بین رفتن رنگ گل می‌شود، بنابراین بهتر است از تماس سم با گل تا حد ممکن پرهیز کنید.

۵) کود دهی

فقط زمانی به گل‌های اطلسی کود دهید که عمر گل‌هایش تمام شده باشد. بعد از پایان دوره گل‌دهی هر پانزده روز یک بار به آن کود بدهید. جالب است بدانید اگر در خاک باغچه یا در پارک‌ها در سال اول بذر گل اطلسی بومی را کشت کنید، یا گلدانی را با خاک کاه‌گل کهنه پشت‌بام پر کنید، خیلی زود و بدون دردسر، باغچه و گلدانی پر از گل اطلسی خواهید داشت!

۶) دمای مناسب

گل اطلسی محدوده دمای زیادی را تحمل می‌کند ولی بهترین گل‌دهی گیاه در دمای بیشتر از ۲۰ درجه سانتی‌گراد صورت می‌گیرد. در دما‌های کمتر از ۴ درجه سانتی‌گراد و بیشتر از ۳۰ درجه گیاه صدمه خواهد دید و دمای بستر ۲۰ تا ۲۵ درجه برای جوانه‌زنی این گل ایده‌آل است.

توصیه: در روز‌هایی که دمای هوا به بیشتر از. ۳۰ درجه سانتی‌گراد است، میزان آبیاری گل را افزایش دهید تا از خشکی ناشی از گرمای زیاد آسیب نبیند.

طریقه کاشت و تکثیر گل اطلسی

چگونه بذر گل اطلسی را بکاریم؟

زمان مناسب برای کاشت بذر گل اطلسی اواخر فصل زمستان و اوایل فروردین است. برای کاشت می‌توانید بسته به نوع رقم گل اطلسی که عمدتاً شامل اطلسی بومی، اطلسی ژاپنی، اطلسی الوان و ... می‌شود، بذر گل اطلسی را از فروشگاه‌های محصولات کشاورزی و نمایشگاه‌های گل و گیاه تهیه کنید.

مراحل کاشت بذر گل اطلسی از طریق بذر به شرح زیر است:

بستر کاشتی حاوی کوکوپیت، پیت ماس و شن یا خاک‌برگ مخلوط با شن ریز را آماده کنید و آن را داخل سینی نشا بریزید.

بذر گل اطلسی بسیار ریز است، بنابراین می‌توانید آن‌ها را با کمی کود مخلوط و روی سطح بستر کاشت بریزید و روی آن‌ها را با لایه نازکی از خاک بپوشانید. دقت کنید بذر گل اطلسی بایستی سطحی کاشته شود. آن‌ها نیاز به نور دارند و نباید عمقی کشت شوند.

بستر کاشت را به آرامی و به‌طور کامل آبیاری کنید و دقت کنید هنگام آبیاری بذر گل اطلسی جابه‌جا نشوند. برای آبیاری بهتر است از اسپری آب استفاده کنید.

سینی نشا را با پلاستیک شفافی بپوشانید تا شرایط گلخانه‌ای از نظر گرما و رطوبت برای جوانه زدن بذر گل اطلسی ایجاد شود و برای تهویه هوا چند سوراخ در سطح پلاستیک بزنید.

سینی نشا را در محیطی با دمای ۱۸ تا ۲۲ درجه سانتی‌گراد دور از تابش مستقیم نور خورشید قرار دهید. تا هنگام جوانه‌زنی بذر گل اطلسی روزانه بستر کاشت را بررسی کنید تا همواره مرطوب و نه خیس باشد.

تذکر: حتماً بلافاصله بعد از جوانه زدن بذر گل اطلسی نایلون را بردارید. در طول جوانه‌زنی تنش‌های محیطی به گیاهچه صدمه زیادی میزند و نباید اجازه بدهید محیط زیاد گرم و سرد شود یا بدون آب بماند. پس از جوانه‌زنی بذر گل اطلسی، آن را به محلی با نور بیشتر منتقل کنید.

در صورت شرایط مناسب محیط بعد از ۷ تا ۱۰ روز بذر گل اطلسی جوانه می‌زنند. پس از سه برگی شدن جوانه‌های بذر گل اطلسی می‌توانید از کود رقیق شده مخصوص گیاهان زینتی برای رشد سریع‌تر و بهتر گل‌ها استفاده کنید.

زمانی که جوانه‌های گل اطلسی چهار برگی شدند و در اواسط بهار می‌توانید گل‌های اطلسی را به گلدان اصلی یا فضای باز منتقل کنید. در فضای باز هر بوته گل اطلسی را با فاصله ۳۰ سانتیمتر از یکدیگر بکارید تا فضای کافی برای رشد و نگهداری گل اطلسی داشته باشید.

آیا می‌توان گل اطلسی را قلمه زد؟

گل اطلسی در دو نوع دائم و یک‌ساله وجود دارد. بیشتر گل‌های اطلسی که از گذشته در باغچه‌ها کشت می‌شده‌اند اطلسی بومی و دائمی است، ولی انواع رنگارنگ و با گل‌های پرپر و درشت از نوع یک‌ساله هستند که می‌توانید از ساقه‌های سالم، ضخیم و قوی گیاه قلمه تهیه کنید.

بهترین زمان برای قلمه زدن گل اطلسی فصل تابستان است.

به این منظور با کمک قیچی باغبانی یا چاقوی تیز که قبلاً ضدعفونی کرده‌اید ساقه‌های نسبتاً ضخیم گیاه را به طول ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر جدا کنید و آن‌ها را در بستر خاک قلمه بکارید.

گلدان حاوی قلمه را در محیطی گرم و مرطوب تا زمان ریشه‌دار شدن قلمه‌ها نگهداری کنید. در حدود چند ماه طول می‌کشد تا قلمه‌های گل اطلسی ریشه‌دار شوند.

فضولات دامی از قرن‌ها پیش به‌عنوان کود مورداستفاده قرار می‌گیرند که در این بین کود مرغی به دلیل داشتن مقدار بالای نیتروژن یکی از مطلوب‌ترین کودهای آلی شناخته شده است. کود دامی و مرغی از منابع کودهای آلی هستند که استفاده از آن‌ها در نظام‌های مدیریت پایدار خاک مرسوم است. این کودها باعث اصلاح ویژگی‌های فیزیکی، شیمیایی و میکروبی خاک می‌شوند. درصد نیتروژن کود گاوی بیشتر از کود گوسفندی است ولی درصد فسفر و پتاسیم کود مرغی از کودهای گاوی و گوسفندی بیشتر است.

کود مرغی موجب اصلاح فعالیت بیولوژیکی، کشت و کار و خواص شیمیایی خاک می‌شود. مقدار سه تن کود مرغی تازه معادل 50 کیلوگرم سولفات پتاسیم، 100 کیلوگرم سوپر فسفات تریپل و 50 تا 100 کیلوگرم اوره می‌باشد. کود مرغی ترکیب شیمیایی بسیار متفاوت نسبت به سایر کودهای حیوانی دارد. این بدان علت است که در کود مرغی مقادیر نسبتاً زیاد اسید اوریک و سایر اورئیدها وجود دارند. این مواد از اَشکال مختلف اوره هستند و برای گیاهان زراعی می‌توانند به‌وسیله جذب از خاک و ورود به داخل بافت گیاه بسیار سمی‌باشند. کود مرغی تازه حدود 70 درصد رطوبت دارد. کود مرغی اگر به‌درستی نگه‌داری و به مزرعه منتقل و مصرف شود، کود بسیار باارزشی می‌باشد.

مزایای استفاده از کود مرغی

کود مرغی به‌عنوان منبع تغذیه برای سبزی‌ها باعث ایجاد یک خاک مناسب برای رشد آن‌ها خواهد شد.

بعد از استفاده می‌بینید که سبزی‌ها شما رشد بیشتری داشته و سالم‌تر خواهند بود.

در بین کودهای حیوانی کود مرغی بیشترین خواهان را برای کاربرد در سبزی‌ها دارد.

کود مرغ برای کشت سبزی‌ها فوق‌العاده است اما چیزهایی هست که باید در مورد آن بدانید تا آن را درست مصرف کنید.

کود مرغی میزان بالایی نیتروژن داشته و همچنین منبع مناسبی از پتاسیم و فسفر است.

وجود درصد بالایی از نیتروژن و تعادل عناصر غذایی باعث شده که کود مرغی بهترین کود حیوانی در نظر گرفته شود.

اما میزان بالای نیتروژن در کود مرغی درصورتی‌که به‌درستی کمپوست نشده باشد برای گیاه خطرناک است.

کود مرغی خام می‌تواند باعث سوختگی و مرگ گیاه شود.

شرایط نگه‌داری کود مرغی

نگه‌داری توده کود مرغی در فضای باز و در معرض باد و باران موجب هدر رفتن نیتروژن آن به شکل گاز آمونیاک می‌شود. بوی تند متصاعد شده از کود مرغی در واقع حاصل تصعید از گاز آمونیاک است که در نتیجه ارزش غذایی کود مرغی از نظر نیتروژن کاهش می‌یابد. برای کاهش خروج گاز آمونیاک و بوی تند کود مرغی و کاستن تلفات آبشویی فسفر و عناصر غذایی کم‌مصرف و خارج شدن این عناصر از دسترس ریشه گیاه، کود مرغی را با مصرف سولفات آلومینیوم اصلاح می‌کنند. برای حفظ نیتروژن کود مرغی و کاهش بوی گاز آمونیاک و تلفات نیتروژن، کود سوپر فسفات تریپل به مقدار 50 کیلوگرم به ازای هر تن کود مرغی استفاده می‌شود. فسفات با آمونیوم کود مرغی ترکیب شده و از هدر روی نیتروژن مرغی جلوگیری می‌کند. کمپوست کردن کود مرغی با گوگرد نه تنها آلودگی زیست محیطی مربوط به کود مرغی را کاهش می‌دهد بلکه موجب افزایش تأثیر زراعی آن نیز می‌شود. با کمپوست کردن کود مرغی محصولی به دست می‌آید که حمل‌ونقل و کاربرد آن راحت‌تر انجام می‌گیرد.

طرز تهیه کمپوست از کود مرغی

کمپوست کردن کود مرغی ساده است. درصورتی‌که صاحب مرغ هستید می‌توانید از بستر آن‌ها برای این منظور استفاده کنید. قدم دوم این است که بستر استفاده شده توسط مرغ‌ها را برداشته و داخل مخزن کمپوست قرار دهید. مرتباً و به‌طور کامل آن را خیس کنید و هر چند هفته آن را به هم بزنید تا با آن هوارسانی کنید. به‌طور متوسط حدود ۶ تا ۹ ماه طول می‌کشد تا کمپوست به‌درستی آماده شود. زمان دقیق آماده شدن کمپوست بستگی به شرایطی دارد که کمپوست تحت آن شرایط آماده می‌شود. درصورتی‌که از انجام درست کار مطمئن نیستید می‌توانید ۱۲ ماه صبر کنید تا کمپوست به‌طور کامل آماده شود. فرایند کمپوست‌سازی به پایان رسید می‌توانید از آن استفاده کنید به این صورت که به‌طور یکنواخت آن را در سطح خاک باغ پخش کنید. می‌توانید برای اینکه از یک بیل یا یک چنگک استفاده کنید.

تعیین مقدار مصرف کود مرغی

بهترین روش در تعیین مقدار مصرف کود مرغی در هر هکتار انجام تجزیه فیزیک و شیمیایی کود مرغی می‌باشد. در این تجزیه مقدار عناصر غذایی موجود در این کود و خواص شیمیائی آن مخصوصاً pH مشخص می‌شود. مقدار مصرف آن با توجه به تجزیه کود مرغی و آزمون خاک زراعی تعیین می‌شود.

زمان و نحوه مصرف کود مرغی

در فصول مختلف سال کود مرغی را در مزارع مصرف می‌کنند. با مصرف آن در فصل پائیز بیشترین زمان برای تجزیه کود مرغی و آزادسازی عناصر غذایی موجود در آن فراهم می‌گردد. کاربرد کود مرغی در فصل پائیز به‌منظور جلوگیری از هدر رفتن نیتروژن در خاک‌های با بافت سبک توصیه نمی‌شود. کاربرد آن در فصل بهار برای هدر روی نیتروژن در مزرعه فرصت کمی وجود دارد. به‌هرحال مصرف آن در فصل بهار، انجام عملیات زراعی و کاشت را به تأخیر می‌اندازد و می‌تواند موجب افزایش فشردگی خاک شود. در بیشتر مواقع کود مرغی را در فصول تابستان و زمستان مصرف می‌کنند. هنگام مصرف کود مرغی قبل از کاشت، مخلوط کردن کامل آن با خاک به‌وسیله شخم زدن خاک برای اجتناب از قرار گرفتن بذور در محل دارای کود مرغی به‌شدت توصیه می‌شود. چون امکان دارد بذور گیاهان زراعی در اثر سمیت آمونیاک موجود در این کود جوانه نزنند و یا گیاهچه حاصل از آن‌ها از بین بروند. تقریباً 65 تا 50 درصد نیتروژن موجود در قسمت آلی کود مرغی برای گیاهان هر ساله قابل‌استفاده است. بعد از مصرف کود مرغی تقریباً 20 درصد نیتروژن کل آن برای گیاهان زراعی در سال دوم و حدود 5 تا 10 درصد آن در سال سوم قابل‌استفاده است.

مصرف صحیح و پخش درست کود مرغی در سطح مزرعه به‌منظور حداکثر استفاده از ارزش کود مرغی و قرار گرفتن عناصر غذایی آن به یک اندازه برای گیاهان زراعی مهم می‌باشد. مقدار تلفات نیتروژن کود مرغی پس از پخش در سطح مزرعه به فاصله زمانی مصرف و اختلاط آن با خاک بستگی دارد. اختلاط آن با خاک در طی مدت 12 ساعت پس از پخش کود مرغی برای به حداکثر رساندن بازدهی نیتروژن بسیار مطلوب است. کود مرغی نیز غنی از مواد و عناصر غذایی می‌باشد. عناصر موجود در این کود چه به شکل جامد و چه مایع قابل استفاده برای گیاه می‌باشند. کلسیم، منیزیم، سدیم و عناصر دیگر موجود در فضولات مرغی موجب تقویت خاک و در نتیجه افزایش محصول خواهد شد. این کود همچنین باعث افزایش قابلیت نگه‌داری رطوبت و افزایش تهویه در خاک شده و از فرسایش خاک جلوگیری می‌کند. این کود همچنین فعالیت بیولوژیکی خاک را افزایش می‌دهد.

برای خرید کود مرغی و سایر انواع کودها و دیگر محصولات کشاورزی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

برای کاشت بذر هویج در خانه باید ابتدا به آماده‌سازی خاک و سپس بذرپاشی و شرایط نگهداری این صیفی‌جات بپردازید. برای بهره‌مندی از نکات کلیدی دقیق در این زمینه در ادامه این مطلب همراه ما باشید.

مراحل کاشت بذر هویج در گلدان

مراحل کاشت بذر هویج را مرحله به مرحله به ترتیب زیر با ما انجام دهید:

خاک‌ورزی

همان‌طور که می‌دانید، هویج یک گیاه ریشه‌ای است. پس خاک اولین و مهم‌ترین اصل در کشت بذر هویج محسوب می‌شود که باید با دقت انتخاب شود. در کشت بذر هویج باید از خاک سبک و شنی و عاری از هر گونه گل خیس سنگین و سنگی استفاده کرد تا گیاه به‌راحتی بتواند به عمق خاک برود. شما می‌توانید از خاک پوسال تازه بهره بگیرید و گلدانتان را با آن پر کنید. ۲۵ سانتی‌متر از سطح گلدان را از خاک خالی بگذارید تا هنگامی که‌برگ‌های هویج رشد کردند از حمله مگس هویج در امان بمانند.

زمان مناسب برای کاشت بذر هویج

در فصل بهار تا آخرین سرما صبر کنید و بعد شروع به کشت بذر هویج بکنید. زیرا فصل مناسب برای این کار بهار بعد از آخرین سرما است. اگر جای مناسب داشته باشید تا آخر تابستان هر دو هفته یک بار می‌توانید در منزل بذر هویج بکارید. در نظر داشته باشید که بذر هویج در هوای سرد زنده نمی‌ماند و برای برداشت هویج رسیده کشت این گیاه را تا اواسط تابستان ادامه دهید.

نحوه کاشت بذر هویج

یک روز قبل از کاشت بذر هویج، خاک را خوب آب دهید تا مرطوب شود و فردای آن روز در ردیف‌های کوچک به اندازه مساوی بذر هویج بریزید و روی آن را با خاک مرغوب پر کنید و کمی با دست فشار دهید و سپس به‌وسیله یک آب‌پاش سطح خاک را نم‌دار کنید.

مراقبت از گیاه هویج

بعد از کشت بذر هویج در خاک دو الی سه هفته طول می‌کشد که جوانه‌ها سر از خاک بیرون بیاورند. بعد از اینکه جوانه‌ها حدود ۲٫۵ سانتی‌متر از خاک بیرون آمد باید به‌آرامی جوانه‌ها را از خاک بیرون بکشید و به شکل مرتب در یک ردیف بکارید. فاصله بین هر جوانه هویج باید ۵ سانتی‌متر باشد تا به‌خوبی رشد کنند.

هرس گیاه

گیاه هویج را باید در هنگام عصر هرس کنید تا از حمله مگس هویج به گیاه جلوگیری کنید و بعد تمام برگ‌های اصلاح شده را در سطل زباله بیندازید و به بیرون منزل انتقال دهید تا بوی آن‌ها مگس هویج را به سمت گیاه نکشاند و بعد خاک اطراف هویج‌ها را کمی سفت کنید و به آن آب بدهید.

محافظت محصول در برابر آفات

مگس هویج و کرم ابریشم دو آفت هویج هستند که برای دور ماندن گیاه از شر حمله این آفات هنگامی‌که برگ‌ها به‌خوبی رشد کردند باید به‌وسیله یک محفظه توری گیاه را بپوشانید و همچنین مواظب هویج‌هایی که از خاک بیرون می‌زنند باشید و روی آن‌ها را با خاک تا زمان رسیدن کامل بپوشانید وگرنه غیرقابل‌مصرف می‌شوند.

زمان مناسب برای برداشت هویج

زمانی که‌برگ‌های بیرونی پژمرده شده و برگ‌های داخلی شروع به ریختن، کردند محصول شما آماده برداشت می‌باشد و این زمان معمولاً آخر تابستان و اوایل پاییز می‌باشد. هویج‌های رسیده را در یک عصر غیر بارانی برداشت نمایید و برای این کار از چنگک باغبانی استفاده کنید تا به محصول آسیب نزنید. هویج‌ها را از خاک در بیاورید و برگ‌هایش را کاملاً جدا کنید. خاک‌های روی آن را بتکانید و تا موقع مصرف از شستن آن‌ها بپرهیزید.

اگر می‌خواهید از کشت بذر هویج در منزل نتیجه بگیرید به نکات ذکرشده در متن توجه کنید و برای کشت بذر هویج تمام شرایط را مهیا نمایید.

برای خرید بذر هویج و سایر بذر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

گوجه فرنگی از جمله سبزی‌ها پرخاصیت است که به‌صورت پخته و خام مصرف می‌شود. اگرچه در سال‌های اخیر گوجه فرنگی در تمام فصول سال یافت می‌شود اما گوجه فرنگی‌های ارگانیک تابستانه طعم بهتری دارند. شما می‌توانید در خانه بذر گوجه فرنگی ارگانیک بکارید و از طعم بی‌نظیر آن لذت ببرید، برای این کار لازم نیست باغچه داشته باشید بلکه در گلدان نیز می‌توانید بذر گوجه فرنگی بکارید و شما فقط به آفتاب و گرمای مناسب نیاز دارید. با کاشت گوجه فرنگی هر زمان که بخواهید، می‌توانید از گوجه‌های سالمی که خود کاشته‌اید استفاده کنید. اگر می‌خواهید با طریقه کاشت بذر گوجه فرنگی آشنا شوید و بدانید بهترین رشد گوجه فرنگی در چه آب و هوایی و چه زمانی است با این بخش همراه باشید.

آموزش مراحل و روش کاشت و پرورش گوجه فرنگی در منزل

برای ساده‌تر شدن کار برای شما مراحل را به‌صورت طبقه‌بندی توضیح خواهیم داد تا طبق همان پیش بروید، مراحلی که شامل:

۱ـ از بذر گوجه آغاز کنید

گوجه فرنگی را می‌توان از بذر گوجه های خشک بسته‌بندی شده، دانه‌های تازه‌ای که از گوجه فرنگی‌های برش خورده جدا کرده‌اید و یا از نشاءهای آماده، رشد و پرورش دهید. اگر می‌خواهید دانه‌های گیاه را جمع کنید، به حداقل یک گوجه فرنگی نیاز خواهید داشت. اطمینان حاصل کنید بذر گوجه فرنگی از گیاه موروثی یا با دانه‌های گرده‌افشانی است اگر گوجه فرنگی را از یک گیاه پیوندی با دانه‌های کنترل شده به‌طور شیمیایی انتخاب کنید، نتایج ممکن است چشمگیر نباشد.

۲ـ گوجه فرنگی را داخل ظرف پلاستیکی بریزید

برای بذرگیری از گوجه فرنگی شما به یک ظرف پلاستیکی با درپوش گشاد برای چند روز نیاز دارید. برای بذرگیری ابتدا گوجه فرنگی‌ها را از وسط نصف کنید و درون ظرف بریزید.

۳ـ بر روی ظرف برچسب بزنید

اگر از چندین نوع مختلف گوجه برای بذرگیری استفاده می‌کنید، روی ظرف برچسب بزنید تا از هر گونه اشتباهی جلوگیری کنید. درپوش را روی ظرف قرار دهید اما آن را نبندید تا اکسیژن به آن برسد.

۴ـ گوجه فرنگی‌ها را در جای مناسب قرار دهید

ظرفی را که در آن گوجه ریخته‌اید را در جایی مناسب و دور از نور مستقیم خورشید مانند انباری و... قرار دهید زیرا فرآیند تخمیر می‌تواند بوی ناخوشایندی را به همراه داشته باشد.

۵ـ ظرف را هر روز به هم بزنید

بعد از چند روز یک لایه از قارچ روی دانه‌ها ظاهر خواهد شد. این فرآیند می‌تواند بسیاری از بیماری‌های ناشی از بذر گوجه را از بین ببرد که می‌تواند بر تولید بعدی گیاهان تأثیر بگذارد. دقت کنید که دانه‌ها را کمی بعد از تشکیل قارچ برداشت تا دانه‌ها در ظرف جوانه نزنند.

۶ـ لایه قارچی را جدا کنید

با استفاده از دستکش لایه قارچی را بردارید. دانه‌های گوجه فرنگی در کف ظرف فرو خواهند رفت.

۷ـ بذر گوجه فرنگی را جدا کنید

تمام محتویات ظرف را در صافی بریزید و مراقب باشید بذر گوجه ها را دور نیندازید. بعد از این که تمام دانه‌ها را در صافی جمع کردید، آن‌ها را به‌طور کامل با آب بشویید.

۸ـ دانه‌ها را خشک کنید

بذر گوجه ها را پس از شستن روی یک سطح نچسب مانند یک ظرف شیشه‌ای و یا کاشی سرامیک، ورق، تکه‌ای تخته و... پخش کنید زیرا برداشتن دانه‌های خشک از روی کاغذ یا پارچه می‌تواند بسیار دشوار باشد. اجازه دهید تا چندین روز دانه‌ها کامل خشک شوند و سپس آن‌ها را در یک کیسه پلاستیکی بسته‌بندی کنید. دقت کنید که انواع دانه‌ها را در ظرف برچسب بزنید.

۹ـ بذرها را در مکانی خنک و تاریک نگه دارید

بذر گوجه هایی را که خشک و بسته‌بندی کرده‌اید را در یک ظرف محفوظ از هوا در یخچال بگذارید تا آب‌وهوای زمستانی را شبیه‌سازی کنید. بذر گوجه‌ ها را در فریزر قرار ندهید، این کار به آن‌ها آسیب خواهد رساند.

پرورش گوجه فرنگی با استفاده از روش کاشت دانه‌ها

اگر قصد پرورش گوجه فرنگی با استفاده از روش کاشت بذر گوجه را دارید باید:

بذر گوجه فرنگی را در اوایل بهار بکارید

بهتر است در اوایل بهار که بیرون از خانه هوا هنوز سرد است، بذر گوجه فرنگی را در گلدان بکارید و درون خانه بگذارید تا رشد کند زیرا دمای سرد در اوایل بهار می‌تواند باعث کشتن نهال‌های جوان شود. کشت بذر گوجه ها را در داخل خانه شروع کنید تا شانس تولید را بهبود بخشید.

گلدان مناسبی انتخاب کنید

برای کاشت بذر گوجه گلدان‌های پلاستیکی یا قابلمه‌های کوچک مشابه خریداری کنید. ظرف را با خاک مناسب پر کنید. قبل از پر کردن خاک ظروف موردنظر برای کاشت را ضدعفونی کنید و سپس آن را با خاک مناسب برای کشت بذر گوجه (مخلوط کوکوپیت و پرلیت) پر کنید. ۲ یا ۳ بذر گوجه در ۱ / ۴ اینچی حدود ۱۰/۴ سانتی‌متر عمق خاک در هر گلدان فرو کنید. روی بذر گوجه را با ۱ سانتی‌متر خاک بپوشانید و آن را آبیاری کنید و در جایی پرنور قرار دهید.

گلدان را هر روز بررسی کنید

برای اینکه رطوبت خاک بذر گوجه ها حفظ شود می‌توانید آن‌ها را درون یک کیسه پلاستیکی قرار دهید. هر روز مکان کاشت بذر گوجه‌ها را چک کنید تا از مرطوب بودن خاک گلدان مطمئن شوید. با گذشت ۵-۱۰ روز بذر گوجه شما جوانه می‌زند. زمانی که گیاهان به بیرون از خاک آورده می‌شوند، به‌سرعت رشد خواهند کرد. پس از جوانه زدن آن‌ها را به جایی منتقل کنید که نور آفتاب بر روی جوانه‌ها بتابد.

برای خرید بذر گوجه و سایر بذر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

کاشتن هندوانه در گلدان روشی جالب برای کسانی است که به کاشت سبزی‌ها و میوه‌ها در منزل علاقه دارند ولی به دلیل نداشتن باغچه نمی‌توانند از پرورش میوه‌جات لذت ببرند. بوته هندوانه از گیاهانی است که علیرغم اندازه بزرگ می‌توان آن را در گلدان‌های کوچک پرورش داد و از پرورش دادن آن لذت برد.

شیوه کاشتن هندوانه در گلدان

برای کاشت بذر هندوانه در گلدان به یک گلدان با اندازه مناسب برای کاشت نیاز است تا بذر هندوانه بتواند در آن رشد کند. بذر هندوانه به‌سرعت رشد می‌کند و به مقدار زیادی آب نیاز دارد، بنابراین توصیه می‌شود از یک گلدان ۵ گالنی یا بزرگ‌تر استفاده شود. اطمینان حاصل کنید گلدانی که از آن استفاده می‌کنید به اندازه کافی سوراخ زهکشی داشته باشد. گلدان را از خاک پر کنید. خاک مناسب برای کاشت بذر هندوانه خاک رسی شنی با PH 5 تا ۸/۶ است. خاک مناسب برای رشد بذر هندوانه خیلی مهم است تا بتواند بهتر رشد کند.

بعد از پر کردن گلدان، شما به یک واریته از هندوانه نیاز دارید که به‌خوبی در گلدان رشد کند. بذر هندوانه هایی برای کاشت در گلدان مناسب هستند که بوته جمع‌وجوری دارند و میوه‌های کوچکی تولید می‌کنند. بعد از انتخاب گونه هندوانه، بذر هندوانه را در خاک بکارید. عمق کاشت بذر هندوانه باید ۳ برابر طول دانه باشد. بعد از کاشت به‌خوبی به بذر هندوانه آب دهید. زمانی که هوا سرد است باید گلدان در خانه نگه‌داری شود. بهتر است بذر هندوانه را قبل از کاشت ۲۴ ساعت در آب خیساند.

مراقبت از هندوانه در گلدان پس از کاشته شدن

زمانی که بذر هندوانه در گلدان کاشته می‌شود نیاز به مراقبت‌هایی دارد. معمولاً کسانی بذر هندوانه را در گلدان می‌کارند که فضای محدودی دارند. بوته هندوانه به‌صورت تاک رشد می‌کند و بنابراین به داربست نیاز دارد. اگر هندوانه در خانه کاشته شود باید گرده افشانی با دست انجام شود زیرا گرده افشانی به اندازه کافی انجام نمی‌شود. گلدان بذر هندوانه نیاز به آبیاری روزانه دارد و باید در دمای کمتر از ۲۶ درجه سانتی‌گراد نگه‌داری شود. می‌توان هفته‌ای یک‌بار از کود مایع و یا ماهی یک‌بار از کود پودری استفاده کرد.

برای خرید بذر هندوانه و سایر بذر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

کود نیتروژن یکی از کودهای مهم برای رشد گیاهان به‌حساب می‌آید. نیتروژن نقش حیاتی و اساسی در رشد گیاه و ایجاد شاخ و برگ سالم دارد. کود نیتروژن ماده معدنی و آلی است که حاوی نیتروژن است و برای بهبود عملکرد به خاک اعمال می‌شود. کود نیتروژن یکی از عوامل اصلی برای بهبود کشت در غلات است. کود نیتروژن به دلیل ارزانی و کارایی بسیار در بهبود کشت و دسترسی آسان به آن، در سال‌های اخیر بسیار مورداستفاده کشاورزان قرار می‌گیرد.

مقدار کود نیتروژن مستقر شده به ترکیب خاک بستگی دارد که در آن گیاهان کشت می‌شوند. محتوای نیتروژن کافی در خاک، به‌طور مستقیم بر رشد و نمو گیاهان تأثیر می‌گذارد. کمبود کود نیتروژن در گیاهان می‌تواند با ظاهر آن مشخص شود: برگ‌ها کوچک‌تر می‌شوند، رنگ را از دست می‌دهند یا زرد می‌شوند، سریع می‌میرند، رشد و رشد سریع رشد می‌کند و شاخه‌های جوان رشد می‌کنند.

اثر کود نیتروژن به شکل نیترات پتاسیم در گیاهان، بهبود کیفیت و افزایش میزان محصول می‌باشد. پس از لقاح، پالپ میوه‌ها و انواع توت‌ها به‌طور کامل با قند میوه اشباع می‌شود و اندازه میوه‌ها افزایش می‌یابد. اگر شما در مرحله تخم‌گذاری تخمدان‌ها پانسمان کنید، پس‌ازآن میوه عمر مفید میوه را افزایش می‌دهد، آن‌ها دیگر ظاهر اولیه، سلامت و طعم خود را حفظ خواهند کرد

اگرچه کود نیتروژن به‌صورت شیمیایی حاوی نیتروژن در بازار موجود هستند و می‌توان آن‌ها را خرید اما اگر به باغبانی علاقه‌مند باشید روش‌های ارگانیک و طبیعی هم وجود دارد که می‌توان از آن‌ها کود نیتروژن موردنیاز گیاه را استخراج کرد. این روش بر پایه دانستن عناصر وجودی محصولات طبیعی قابل مخلوط شدن در خاک است که بتوان با آن‌ها کود نیتروژن تولید کرد.

مراحل انجام تولید کود نیتروژن

عنصر نیتروژن یکی از مهم‌ترین عناصر غذائـی موردنیاز گیاهان است. در اینجا به شما چگونگی تولید کود نیتروژن به روش کمپوست را به شما آموزش می‌دهیم.

یک) کمپوست درست کنید

کمپوست چیزی غیر از مواد آلی و ارگانیک تجزیه شده نیست. مقدار متوسطی کمپوست حاوی مواد مغذی مفید از جمله پتاسیم، فسفر و نیتروژن است. باکتری‌های موجود در کمپوست مواد را به آمونیوم تجزیه می‌کنند، سپس به‌طور طبیعی توسط سایر باکتری‌ها به نیترات تبدیل می‌شود که گیاهان می‌توانند آن را از طریق ریشه جذب کنند. کمپوستی که از مواد نیتروژن دار مانند سبزی‌ها آبدار و میوه‌ها درست شده باشد بیشترین مقدار نیتروژن نسبت به بقیه کمپوست ها در خاک تولید می‌کند.

دو) ترکیب با پودر خون

برای تهیه کود نیتروژن کودهایی که مواد خود را در خاک سریع آزاد می‌کنند را با دوز مناسبی پودر خون ترکیب کنید. کنجاله خون یک محصول ارگانیک است که از خون خشک تهیه می‌شود و سیزده درصد آن را نیتروِژن تشکیل می‌دهد که میزان قابل‌توجهی است. می‌توانید پودر خون را روی سطح بالایی خاک بپاشید یا اینکه در آب بریزید و با آن خاک را آبیاری کنید. کنجاله خون به دلیل سرعت عمل بالا منبع خوب نیتروژن برای کاهو و ذرت محسوب می‌شود. کنجاله خون به مانند یک کاتالیزور در اجزا کمپوست رفتار می‌کند زیرا روند تجزیه را تسریع می‌بخشد.

سه) پودر خرچنگ، کنجاله پر یا چرمی

اگر می‌خواهید از کودهایی که مواد خود را در خاک آهسته آزاد می‌کنند استفاده کنید از پودر خرچنگ، کنجاله پر یا چرمی استفاده کنید. این محصولات به ترتیب از خرچنگ آسیاب شده، پرها و چرم پوست گاو ساخته شده‌اند و هر کدام حاوی مقدار مناسبی کود نیتروژن هستند. این اجزا همه با سرعت خیلی کم تجزیه می‌شوند و برای گیاهانی که نیاز سریع به کود نیتروژن دارند به‌موقع و به مقادیر کافی نیترات قابل‌استفاده فراهم نمی‌کنند. بااین‌حال از آنجا که در طول فصل رشد می‌توانند به‌طور ثابتی نیتروژن تولید کنند می‌توان از آن‌ها در مخلوط کودها و کمپوست ها استفاده کرد.

چهار) چوب و خاک‌های بیولوژیک را هم می‌توانید استفاده کنید

خاک بایو تصفیه شده، خاک اره، تراشه‌های چوب و لجن فاضلاب (که قبلاً تصفیه شده باشند) همگی حاوی نیتروژن هستند و در کودهای ازته مورداستفاده قرار می‌گیرند. البته بایو خاک‌های مطمئن و کنترل شده استفاده کنید در غیر این صورت، ضرر این محصولات بیشتر از سود بالقوه‌ای است که می‌توانند برسانند. علاوه بر این چون به‌آرامی تجزیه می‌شوند و نیتروژن کمی دارند حتی منبع کافی کود نیتروژن هم محسوب نمی‌شوند. با اینکه کودهای خاک بایو بهترین انتخاب نیستند اما مواد مغذی موردنیاز به خاک اضافه می‌کند. تراشه چوب هم باعث نگه‌داشتن مستحکم ریشه در خاک می‌شود.

برای خرید کود نیتروژن و سایر انواع کودها و دیگر محصولات کشاورزی به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳